Memoires

11 augustus 2018 - Kuala Lumpur International Airport, Maleisië

We zitten in het vliegtuig terug naar Nederland. Kuala Lumpur, Maleisië. We vliegen met KLM, deze drie letters klinken heerlijk vertrouwd!

Ondertussen hebben we er al wel weer ruim twaalf uren reizen op zitten vandaag. En nu dus nog 12 uren vliegen voor de boeg. Ik denk dat het snel kan gaan, aangezien ik hoop dat we heerlijk een paar uur onze oogjes dicht gaan doen.

Tijdens al die uren reizen heb je natuurlijk een zee van tijd om over van alles en nog wat te praten met elkaar, maar ook tijd om zelf even te resumeren wat wij met z’n drietjes en samen met de familie uit Amerika hebben beleefd. Bijna 4 weken door het land van mijn vader reizen…. Werkelijk een droom die is uitgekomen!

IMG_32871 IMG_2715 IMG_30281

Al pratend komen we erachter dat het behoorlijk lastig is om aan te geven wat nu precies het hoogtepunt van de reis was. Dat komt ook doordat de reis een combinatie was van de zoektocht  naar historische plaatsen met betrekking tot mijn familie en anderzijds hebben we ook heerlijk de toerist uitgehangen. Daarnaast hebben we ook geprobeerd een rustmoment in te bouwen op de Togian Islands. Dat is zeker heel goed gelukt! Daar op die kleine eilandjes waar we teruggeworpen waren op alleen de meest basic behoeften (eten, drinken en een bed) zijn we echt heerlijk even tot onszelf gekomen. Het vervolg van de reis, naar Java, konden we voortzetten met een opgeladen batterij.

IMG_2378 IMG_2380 IMG_24611 IMG_27741

De ontmoeting met mijn familie op Sumatra gaf de eerste week van de reis een extra dimensie. Het was heel leuk om mijn ooms en tantes na een kleine twee jaar weer te ontmoeten. Door het bezoeken van de familieplekken op Sumatra gebeurde er iets met zowel mijn oom Erwin als met mij. Het enthousiasme van mijzelf over de gevonden familieplekken leek over te slaan op Erwin. De emoties werden niet altijd uitgesproken, maar een blik in de ogen of een knuffel (hug) op het juiste moment sprak boekdelen. Onvergetelijke momenten waar ik graag aan terug ga denken. Het boottochtje op zee waarbij Erwin en ik samen in het bijzijn van familie en vrienden de as van Oma en Opa Helmich hebben uitgestrooid. In de voorbereiding van de reis hadden Erwin en ik gezamenlijk besloten om dit uitstrooi moment niet volledig te regisseren, op deze manier zouden we ruimte geven aan elkaar voor spontane ingevingen op het moment zelf. Een goede keus, bleek achteraf. Zowel vrolijke als verdrietige momenten volgden elkaar in rap tempo op. Ik kan met zekerheid zeggen dat dit onderdeel de reis extra bijzonder heeft gemaakt. Waardevol. De wens van mijn Opa en Oma vervullen. Ik voel me bevoorrecht dat gedaan te hebben.

IMG_2236 IMG_2956

Indrukken van het land. In de maanden voor vertrek heb ik best veel gelezen over het land, de bevolking en de gewoontes. Op die manier redelijk op de hoogte van hoe en wat in Indonesië. Toch verbaas ik me nog steeds over de grote verschillen tussen de drie eilanden die we bezocht hebben (Sumatra/Sulawesi/Java). Verschillen in economische ontwikkeling, klimaat, uiterlijk van de bevolking. Eén grote gemene deler is: de hartelijkheid en gastvrijheid van de mensen. Overal waar we kwamen werden we vriendelijk onthaald en altijd met een gulle, spontane lach op het gezicht. (De manier overigens om iets voor elkaar te krijgen, bleek ook vele malen.)

Sumatra was qua klimaat het meest vochtig (soms wel 87% vochtigheid), de andere twee waren een stuk aangenamer, minder vochtig, prettig warm. De stad Medan op Sumatra was in mijn ogen het minst aangenaam om rond te rijden. Veel zwerfafval, heel veel zwerfafval langs de wegen. Het verkeer was ook het meest chaotisch. Heel veel brommers (soms met 5 personen op 1 brommer!) Super jammer dat de bevolking de slechte gewoonte heeft het afval letterlijk van zich af te gooien, bederft zeker het plezier in het bewonderen van bijvoorbeeld een mooi landschap. De jungle in Bukit Lawang maakte veel goed daarin. Heel bijzonder om de apen, tropische vogels en varanen van zo dichtbij mee te maken.

Sulawesi is droger qua klimaat, minder hoge vochtigheidsgraad. Aangenaam vertoeven. Op de locatie waar wij verbleven was de temperatuur een stuk lager vanwege de hoogte. Een eiland met grote diversiteit aan natuur. Daar willen we nog wel eens naar terug!

Java hebben we tot het laatste bewaard. De westerse beschaving heeft hier het leven al behoorlijk overgenomen. Alles is binnen handbereik wat wij in Europa ook hebben. Met dat verschil dat er natuurlijk het typische Indonesische sausje over gegoten wordt. Het straatbeeld is er nog steeds behoorlijk chaotisch, er rijden minder betjaks in Bogor dan in Yogyakarta. De straatverkopers in hun stalletjes langs de weg of met hun ‘stellingkar’ zijn in alle soorten en maten door heel Java zeker nog aanwezig, het is nu eenmaal een manier om geld te verdienen. Alle brommerrijders dragen helmen, wauw!

In de boekjes lees je over de Islam-staat Indonesië. Nu begrijp ik daar iets meer van. De moskeeën zijn een toonaangevend beeld in de dorpen en steden. Al is de gemeenschap nog zo klein, zeker twee maal per dag hoor je een oproep tot gebed over de daken schreeuwen. Zelfs op de afgelegen Togian Islands en in het jungledorp Bukit Lawang. Klaarblijkelijk speelt de moskee een grote sociale rol onder de bevolking. Het bestuurt de gemeenschap, verschaft mensen werk en hecht mensen aan elkaar. Eigenlijk net als de kerk deed in NL in de jaren ’50-’60-’70. Op Sumatra rond het Tobameer waren er meer kerken te tellen. Dat komt door de invloed van de zendelingen begin 20e eeuw die destijds onder de Batak-bevolking hun bekeringswerk verrichten. Achteraf bezien is het dus best heel bijzonder dat we in Medan in het hotel op zondagochtend christelijke liederen hebben horen zingen uit een naastgelegen kerk.   

IMG_36741

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik een hele goede indruk heb gekregen van het land waar mijn vader vandaan komt. Daarbij wel bedenkend dat het land in de laatste 50 jaren uiteraard een enorme verandering/ontwikkeling heeft doorgemaakt. Ik was vooraf benieuwd of ik een gevoel van herkenning of ‘thuis’ zou hebben als ik daar rondliep. Dat is niet zo geweest. Het geeft me geen schuldgevoel of een gevoel van gemis, het verklaart dat ik gewoon een hele Hollandse meid ben die zich prima op haar plekje voelt in het koude kikkerlandje, hahahaha! Nu ik gezien heb hoe de mensen hier leven en werken, begrijp ik bepaalde eigenschappen en hele kleine dingetjes van mijn vader beter. Het zijn de hele kleine, niet tastbare, maar wel voelbare dingetjes. Leuk om te ontdekken!

IMG_3059

Via deze weg wil ik mijn vader heel hartelijk bedanken voor zijn zeer uitgebreide reacties op ons blog! Bedankt Pa! Het gaf een heel speciaal gevoel om te lezen dat er zoveel herinneringen bij je boven kwamen door onze reis. Het was een enorm leuke verrassing dat je ons ook nog op Schiphol op kwam halen!

En natuurlijk iedereen bedankt voor het lezen van ons blog en de vele reacties daarop.

De rondreis die we gemaakt hebben, heeft me nieuwsgierig gemaakt naar andere stukken van het land. Voor mijn gevoel hebben we de plekken op Java te kort bezocht. Mijn hoop is dan ook dat ik in de toekomst nogmaals mag afreizen naar de Indische Archipel.

IMG_1423 IMG_3044

Maar nu eerst lekker even bijkomen van de reis en de jetlag verwerken…!

Foto’s

4 Reacties

  1. Monique:
    11 augustus 2018
    Bedankt voor jullie leuke verhalen en foto's.
    Zelf heb ik dit jaar geen tijd voor valantie, dus beleefde het een beetje mee. Ik ben niet zo'n reiziger, maar azie, indonesie, bali staat wel op mijn lijstje. Qunera tot snel!!
  2. Liesbeth:
    11 augustus 2018
    Dank voor het delen van jullie Aziatische reisverhalen. Ik heb er van genoten!! Veel herkenning met Maleisië. Welcome back home!
  3. Andre:
    12 augustus 2018
    Hoi Qunera, André en Ruben.
    Wat leuk om jullie reisverslagen te lezen. Ik heb ze net achter elkaar gelezen en het zal fantastisch geweest zijn. Niet onbeschrijfelijk, want jullie hebben mij mooi, leuk en met gevoel mij prachtig mee laten genieten. Ik spreek jullie gauw.
  4. J.A.C.von Bannisseht:
    14 augustus 2018
    Augustus - 14 - 2018
    Memoires, je hebt 't heel mooi beschreven. Ook de bijgevoegde foto's spreken boekdelen.
    Met al jullie belevenissen en avonturen, heb je veel herinneringen en emoties opgeroepen. En natuurlijk heb je in die vier weken nog maar een klein gedeelte van de archipel kunnen bekijken. Het is ook een heel groot en uitgestrekt gebied, met honderden eilanden. En dan ook nog de verschillende volken en stammen met hun bijzondere en verschillende manieren van leven, tradities en gewoonten (Adat).
    Al met al roept dit op tot een vervolg/volgend bezoek aan Indonesië.
    Heel hartelijk bedankt voor dit laatste hoofdstuk als afsluiting van jullie speciale Missie.
    Kom nu eerst maar weer tot rust. Sampai bertemu lagi. (Tot ziens)