Terug naar de koloniale tijd

Nadat we gisteren de meest emotionele activiteit van de tour hebben gedaan, het verstrooien van het as van oma en opa voor de kust van Sumatra, staan vandaag en morgen in het teken van geschiedenis van de Von Bannisseht/Helmich familie op Sumatra. De afgelopen maanden hebben wij (o)pa regelmatig ondervraagt over zijn tijd op dit bijzondere eiland. Het resultaat was een aantal A4’s met informatie: adressen, werkzaamheden, scholen, kerken, etc etc. Deze informatie hebben doorgespeeld aan Dirk Buiskool, een in Medan wonende Nederlandse historicus die de geschiedenis van deze streek in een aantal boeken heeft vastgelegd. (Mocht jezelf plannen hebben deze kant op te komen, hotel Deli River van Dirk en Diana kan ik van harte aanbevelen)

Dirk heeft zich de afgelopen 20 jaar gespecialiseerd in het organiseren van dit soort familie reizen, families met roots in Indonesië die op zoek gaan naar vroeger. Vandaag staat in het teken van de koloniale tijd van de plantages op Noord Sumatra. Pa had aangegeven dat hij een lange tijd heeft verbleven op de Marihat Plantage bij Pematang Siantar, dit is nog een bestaande plantage. Ook het internaat waar hij de middelbare school gedeeltelijk heeft gedaan staat in Siantar en dit gebouw doet nog steeds dienst als school. Op naar Siantar dus…. Een 160 km rijden, maar dat betekent hier al gauw een 4 uur durende enkele reis door het drukke verkeer.

Echter wij hebben Masihb… een onverschrokken Indonesische chauffeur die gespecialiseerd is in het rijden op de andere weghelft. De vele tegemoetkomende motoren gaan vanzelf aan de kant en de (vracht)auto’s en bussen die al licht-knipperend voor ons opdoemen, daarvoor wordt een beetje naar het midden van de weg opgeschoven. Masihb houdt van doorrijden en dus wordt elke 5 centimeter van de weg gebruikt…. de 4 uur durende trip wordt gereduceerd tot 3 uur maximaal.

Het went snel, daar waar we in het begin nog met samengeknepen billen alle inhaal acties zaten te volgen, ging het gesprek in de bus al snel over tot de orde van de dag. Het vele getoeter, en ge-rem, ach… het went snel. 

Aangekomen in Siantar, gingen we eerst op zoek naar de Marihat plantage. Dirk had een vergunning geregeld die ons toestemming gaf het terrein van de plantage te betreden. Dit betekende alsnog dat we een kwartier bij de portier stonden, waar Masihb met veel gebaar en gepraat duidelijk moest maken wat we kwamen doen. Maar toen de poort uiteindelijk open ging, was het vriendelijkheid ten top. We mochten kennis maken met de General Manager van de plantage, die woont in het oude koloniale managers huis van vroeger. Hij was super enthousiast, stelde zijn familie voor, gingen samen op de foto, en we mochten het huis van binnen bekijken.

Werkelijk de gastvrijheid ten top. Hierna hebben we nog een half uur op de compound rondgewandeld en de oude (gemoderniseerde) huizen op de foto gezet. In welke zal (o)pa gewoond hebben ? 

Na de plantage vervolgende we onze weg richting het internaat. Ook hier mochten we op ons gemak rondkijken. Naar binnen was geen optie, maar buiten was genoeg te zien.

Vele foto’s verder waren we hongerig genoeg om een lekkere Indonesische maaltijd te nuttigen in een restaurant dat Masihb had geregeld. Een rijsttafel werd voor ons uitgeserveerd, met allerlei lekkers: vis, vlees, groente, soep, het kon niet op. Maar eten op Sumatra betekent dat er niet kinderachtig wordt gedaan met de Chilisaus… Er zijn mensen die vinden dat heerlijk, er zijn mensen die het ok vinden, en er zijn mensen die met fysiek ongemak reageren op pittig eten. Tot die laatste categorie behoor ik. Het zweet breekt  me dan aan alle kanten uit en mijn gezicht wordt vuurrood. Ach ja.. gewone witte rijst smaakt hier ook veel lekkerder dan in Nederland, dus daarmee kon ik mijn maag prima vullen. De rest van de  familie heeft heerlijk zitten smullen.

Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een rubber plantage. We vroegen ons af waarom er allemaal kopjes aan de bomen hingen. Masihb heeft ons de oogst van rubber uitgelegd: de kopjes vangen het vloeibare rubber op nadat er in een de boom een snede wordt gemaakt, erg interessant. Wat plantages betreft, over de hele route buiten de stad, zie je alleen maar landbouw: Palmbomen voor de palm olie, Rubber bomen, en sawah velden vol rijst. Van de jungle is weinig (meer) te zien…

Rond een uur of zes reden we weer het terrein van ons hotel op en restte ons een verfrissende duik in het zwembad. Het was een enerverende dag,  die ons weer iets dichter bij vroeger heeft gebracht, naar de tijd van alle verhalen van (O)pa en grootoma…