Dit is vakantie!

Ja, nu is het tijd om een pauze in te lassen. We hebben de Togian eilanden uitgekozen om even bij te tanken. Vier nachtjes op een geïsoleerd stukje aarde. Alle drie zijn we heel erg benieuwd hoe dat zal zijn. De afgelopen dagen even laten bezinken. Maar vooral het feit te weten dat er niets op de planning staat! Zouden we dat kunnen? Zonder contact met de buitenwereld via internet etc.?

Oh ja, zeker kunnen we dat! Af en toe is er even de gedachte om iets te willen delen (via WhatsApp bijvoorbeeld) van de pracht van het gebied waar we zijn. Tja, dat moet even wachten dan.

En soms tijdens een gesprek met een van de werknemers van het guesthouse wil je ff een Engels woord opzoeken met Google Translate, dat kan ook even niet. Creatief met taal word je er wèl van! Er zijn beperkingen, maar daarentegen óók heel veel rust.

We worden erg verwend met heerlijk eten iedere dag. Drie maal staat er een gezonde en gevarieerde maaltijd klaar voor ons. Ik voel me alsof ik zoals vroeger aan kon schuiven bij mijn ouders thuis. Alles is er, alles staat klaar, geen zorgen.

Bij het nuttigen van deze maaltijden lijkt het alsof er een luikje opengaat in m’n hoofd waardoor zoete herinneringen bovenkomen aan gezellige bezoekjes aan Indische familie met heerlijk klaargemaakt eten.

Het is een feest van herkenning, de verfijnde smaken en geuren van de met zorg klaargemaakte gerechten. Kip, vis, ei, veel groenten, tempé, tahoe, pisang goreng, sajoer, etc.

Het kleine stukje aarde waar we vier nachten en bijna vier hele dagen doorbrengen bestaat uit een kleine baai met aan weerskanten een rand vol met koraal. Een klein strookje wit strand, super helder lichtblauw water dat zo warm is als een aangename douche in Nederland. Een betonnen trap leidt naar het hoog gelegen guesthouse met aan weerskanten houten bungalows. Drie in totaal. Uitzicht op de baai.

We zwemmen heerlijk in de baai, waar we vaak de enigen zijn omdat andere mensen excursies doen of gaan duiken. Wij houden het bij zwemmen en snorkelen. Zelfs al ben je maar één hoofd diep onder water dan waan je jezelf in een andere wereld. Wauw, zo mooi! Overal visjes in alle kleuren van de regenboog. We hebben een video gemaakt met een onderwatercamera. (Zie onder menu video op dit blog)

Na afloop van het zwemmen/snorkelen kunnen we in een boek opzoeken welke vissen we hebben gezien: leuk!

De namen onthouden en opschrijven, das een beetje teveel gevraagd:-)

Al dobberend in het water genieten we van de zee, de lucht het eiland met de grote diversiteit aan bomen en planten.

Heerlijk om de hele middag in dat warme heldere water rond te zwemmen. Lekker een tijdje met z’n drieën de bal overgooien of het spel ‘lummelen’ spelen.

Of liggen op het zand waar het water tegen je aanklotst.

Eén keer maken we een klein uitstapje. We gaan met een smalle lange boot (zoals alle bootjes daar) met een dakje en zijarmen naar een klein dorpje. Daar lopen we over een hele lange smalle houten pier die naar een ander dorpje leidt. Onder de pier kunnen we de mooiste koraalvissen zien zwemmen. Blauwe en rode zeesterren, anemoon, maanvissen, etc.

Het dorpje laat ons zien hoe simpel het leven is als er buiten je eigen boot geen enkele luxe is. Huizen van hout op palen, wij zouden zeggen hutjes, met verroeste golfplaten daken. Rij aan rij. De straat bestaat uit een rij planken op palen waar water overbrugd moet worden en zand met losse kiezels, waar je op moet passen voor geitenkeutels. De beesten lopen los rond tussen de huisjes. Er is niets te doen of te koop. De enige bewegingen die je ziet zijn kinderen die spelen en mannen die aan het eind van een nieuwe pier een bungalow bouwen boven het water.

Het is een regeringsproject, waarschijnlijk in ruil voor satellietschotels en -verbinding, we zien een paar schotels hangen bij een paar huisjes.

Terug weer bij ons guesthouse komt ‘s avonds een gesprek op gang met Sifa, de eigenaresse. Onder het spaarzame elektrische licht (max 4 uurtjes per dag) zitten we op de grote veranda met zicht op zee. Sifa bijkt zich in te zetten voor ontwikkelingen in het toerisme en een beter systeem om vuil af te voeren van de eilanden. Zij ergert zich erg aan de plastic soep in zee (is haar voortuin) en wil de mentaliteit vd Indonesier en de toerist veranderen (alles wat leeg is, gooi je van je af in zee of op de grond).

Wij hopen met haar dat zij iets kan betekenen voor de gemeenschap!

Zo zie je maar weer dat een paradijselijk aandoende omgeving ook een keerzijde heeft, helaas.....

Oh, hoe kan ik dit blog toch nog vrolijk eindigen??

Hahahha, lukt wel hoor!

We zijn na deze heerlijke dagen goed uitgerust, nog steeds gezond en hebben genoeg bijgetankt. We gaan met frisse zin onze laatste etappe tegemoet. Op reis naar Java, via Zuid-Celebes (Sulawesi)!

Oh ja, bijna vergeten, Andre heeft zitten spelen met een 360 camera, die a la Google Earth foto’s kan maken. Via links (voor mobiel onder aan het blog, voor PC in rechterkolom) kun je twee foto’s bekijken. #1 is van de baai en #2 van ons uitstapje naar het dorpje met de houten pier.